Një mbrëmje për poezinë dhe rrethanat e mia me të, si më të bukurën shenjë që më mbart kjo “shtëpi e shpirtit”…
Faleminderit gjithë pjesëmarrësve, veçanërisht organizatorëve dhe stafit të Muzeut ” Kadare”! Faleminderit Monika Stafa!!!
Kohë e humbjeve
(Në kohën kur humbet një ndër dy prindëri)
Mbërriti kohë e humbjeve dhe për mua,..
Rrëmbime loti më ikin si hise,
Në thellësi të gjoksit një gërmim,
Hap hon e frymën shpeshtazi ma ze.
Lëviz në brigje ku ajri është i bollshëm,
Tek hapësira, shton nën këmbë, e mbi re.
Po mungojnë ata të pamunguar,
Që kanë zë e dritë, jo hap, mbi dhe.
Erdhi kjo kohë që fshehu, kaq të mirë,
Nën dhe, ku lulet e barin, kanë mbulesë.
Gjallon në gjoksin tim të hontë çdo natë e ditë,
Një këngë – logatjeje që në ajri bën folezë.
Më zuri mot i humbjeve dhe mua,..
Si lashtësisht, ndërrim i jetëve me frymë.
Kam punë dhe dua që me retë dhe mjegullat,
Të bëj sehir një shpirt e të mos humb një fytyrë.
