Te nderuar miq e nisem se bashku kete dite me pamjet e trishtuara te nje godine simbol qe shembej…Bashke me te u shemben edhe kujtimet tona, u shemb besimi qe patem dikur , duke menduar , se jo ata nuk do arrinin ta prishnin….Si ka mundesi qe edhe njehere na genjyen, menduam se kishin shpirt e zemer dhe nuk do te arrin deri aty…Nuk do te arrinin te shembnin kujtimet tona….kujtimet e prinderve tane. Nuk do tiu a fale kurre kete dite…
Sot kam qene shume e trishtuar…
Sot pashe syte me lot te mamase time , qe kishte nxjerr fotot e viteve kur ajo kishte debutuar ne ate teater e ne ate skene me aq emocione….Ishte konkursi i Teatrave nga e gjithe Shqiperia qe mblidheshin te konkuronin ne Tirane…Mi tregonte te gjitha keto dhe une nuk gjeja asnje fjale si ti thoshja, si ta ngushelloja…per pensionin e saj qe i del vetem per ilaçet, apo per jeten e saj e te brezit te saj qe punuan gjithe vitet me nder dhe nuk fituan asgje, perveç kujtimeve…kujtimeve qe i ruajne me aq fanatizem… Tek shfletonte fotot kerkonte nje foto kur kishte luajtur ne Teatrin Kombetar,dora i dridhej …E gjeti dhe ma tregoi mes loteve, te cilat une nuk i durroj dot te reshkasin mbi faqet e saj..
Kete dite nuk do tiu a fal kurre!!!!
Mezi e kam qetesuar…
Dita po perfundon dhe brenda nesh ka nje boshllek…asgje nuk eshte si me pare…
Diçka u thye per te mos u ngjitur me!!!!
Sot serish na u thye shpresa dhe ne edhe njehere te pafuqishem, per te bere asgje..
