U SHUA NJÈ NÈNÈ
Si dritë e lehtë qiriu u shua një nënë,
Për të nuk shkruan gazeta e portale.
Ushtria nuk qëlloi me gjylet e topave të rëndë,
Dhe pse në jetë ishte shenjtërisht nënëmadhe.
U shua një nënë si një qënie dritëzbehtë.
Nuk ish ajo ministre dhe as deputete.
Kishte titullin nënë, më njerëzorin në jetë.
Jo tituj shkencorë apo grada mbi vete.
U shua një nënë ashtu dalëngadal
Trupi i saj s’u shtri në një shtrat topi
Si personaliteteve s’ju bë ceremonial
Fjalime s’u mbajtën, asnjë politikan s’foli.
U shua një nënë, ashtu dalëngadalë
Për të qeveria nuk shpalli ditë zie.
U shua, dhe pse ish kaq zemërbardhë
Shpirtdjegur përjetë nga mungesa e fëmijëve.
U shua një nënë me titull “Nënëmadhe”.
Jetës që jetoi i dha shumë nga jetë e saj.
U shua e djegur nga largësia e fëmijëve
E shkrumboi shpirtërisht i madhi mall.
Ish nëna që në horizonte si diell ndriti
Siç ndrisin në jetë nënat për së gjalli.
Ah, në ritualin mortor fëmijët që i rriti
Si pati t’i hidhnin një dorë dhe te varri.
(Nga vëllimi im poetik “Kur fjalët bëhen buqetë”
