DOKTORESHE LIRIA, MJEKJA QE JETOI, UDHETOI DHE MBETI NE MEMORIEN E KOHES Qytetar te shumte fierak e me gjere, me dhe pa prezencen e tyre, percollen me dhimbje dhe keqardhje per ne banesen e fundit doktoresh Liri Bele, mjeken e perkushtuar, fisniken palodhur dhe te papertuar. Shkrimtaren dhe intelektualen qe nuk sheronte vetem me terapi, por edhe me bukurine dhe ngrohtesine e fjales. Doktoreshe Liria i perkiste brezit te mjekeve te sakrifices, qe operonin ne kushte te veshtira te nje teknollogjie te vjeteruar, por me nje shpirt vizionar e te kthjellet. Ishin keto cilesi, qe e nxiten Ate mbas viteve 90, qe jo vetem te ndjek me dinjitet dhe humanizem maratonen e shpejte te revolucionit tekniko-shkencor, por edhe te jet vazhdimisht ne ball te tij. Pertej veshtiresive, ngarkeses dhe moshes, doktoreshe Liria u “dashurua” me teknologjine e re. Pasi doli ne pension, Ajo, e paisi me kompjutera dhe aparatura te kohes kliniken e Saj kardiologjike, dhe e vuri ate 24 ore ne 24, ne sherbim te pacienteve
Shume shpejte Dr Liria fitoi “varesine”, ndaj aparaturave diagnostikuese. Ato, dhe pacientet u bene miqte dhe bashkeshoqeruesit me te mire , me te cilet ndante gjithe kohen. Ku koha e “humbiste” nocionin dhe fluturonte pa u kuptuar. Madje ne pushimet e shkurtera Ajo, filloi te hidhte ne leter kujtimet, te shkruai per familien, te derdh ne rreshta “nektarin” e shpirtit per niperit e mbesat. Te shkruai dhe botoi nje seri librash me tregime dhe romane, duke “kuruar” keshtu zermat e artdashesve me “magjine” e fjales. Puna, perkushtimi, kembengulja, dashamiresia, humanizmi dhe nje sere virtytesh te tjera e “graduan” Lirine, “grua fisnike dhe me vlere”. Qe udhetoi me kohen, ju pershtat kohes dhe do te mbetet ne kujtesen e kohes. Para disa ditesh, kur mesova per gjendjen e rende shendetesore te Saj, nuk doja ta besoja, e aq me teper ta pranoja. Dhe jo me kot! Ne telefonaten e fundit me Te, ne 20 te Prillit, pasi e pyeta se ku po banonte, ne Fier apo Tirane I premtova se do ti benim nje vizite. Cuditerisht ne zerin, ne pershendetjen, ne komunikimin e ngrohte te Saj, nuk kuptova asnje ndryshim, asnje shqetesim, as nje dhimbje. Po ai timber, po ajo embelsi, po ajo mikepritje! E pra, keshtu ishte doktoresh Liria. Dinte ti fshihte, ti kaumuflonte bukur shqetesimet dhe dhimbjet e Veta, vetem e vetem qe te mos ngarkonte, shqetesonte dhe hidheronte te tjeret. Ajo dinte te falte qetesi, miresi, siguri, ngrohtesi e dashuri. Aftesine profesionale, bukurine dhe embelsine e fjales I perdorte si terapi jo vetem per pacientet, por per te gjith te njohurit, ndaj dhe do te jetoj gjate ne zermatt e tyre. Per shkak te vlerave qe krijoi, perkushtimit qe tregoi, humanizmit qe shfaqi, Ajo do te mbetet si nje ikon ne memorien e qytetit. Mjekja e perkushtuar, shkrimtarja pendart, fisnikja ne shpirt.
