U bënë 22 vite qëkur Azem Hajdarin e pushkatuan për fare!
Në fakt Azemi ka qenë “hall i madh” për një pjesë të mirë njerëzish si në gjallje dhe në vdekje.
Edhe sot pas 22 vjetësh ikje nga jeta aktive, ai vazhdon të jetë një figurë politike mjaft e diskutuar.
Dhe kjo s’ka lidhje fare me lëvizjet dhe qëndrimet e çudutshme të së bijës këto dy vitet e fundit. Ajo është në politikë dhe pavarësisht Atij.
Të jesh kaq polemist edhe me vdekjen tënde, është privilegj që jo gjithkujt ia fal historia. Është përjetësi lluksi.
Pastaj këtyre solemniteteve patetike si nga familjarë, miq a bashkëpunëtorë që përbetohen mbi var se do ta vazhdojnë rrugën e tij dhe do ta çojnë në deri në fund idealin që përfaqësonte, as u kam besuar kurrë, dhe as do tu besoj ndonjëherë…
As ne ishët, le të themi, “bashëkluftëtarët e tij” nuk kemi më këllqe ta çojmë në fund atë që nisëm në ’90-ën.
E dini pse?
Se në ato vite ne jetonim, mendonim e vepronim me shpirt e zemër, ndërsa sot jetojmë, mendojmë e veprojmë me stomak….
Nuk jemi më ata që kemi qenë, duhet ta pranojmë këtë, sado që brenda nesh ka mbetur ende diçka e mirë gjithsesi, e pa bërë pis.
Dhe pikërisht, kjo pak gjëja e vogël e mirë që ka mbetur e pastër brenda nesh e bën sistemin mosbesues tek ne.
Besoj se isha i qartë!
Ndaj, vëzhgona nga aty ku je zotëri, dhe qesh me ne Azem, ke gjithë të drejtën e zotit. Se dhe që të vijmë të gjithë bashkë të të vëmë një tufë me lule në këtë përvjetor, nuk jemi në gjendje ta bëjmë. Pra as më të thjeshtën gjë. Kaq keq jemi katandisur. 😞
