Kundër TABUVE që na kanë ndarë dhe “TOTEMEVE” të parazitëve të përfitimit pa mundim.
NJERËZIT…
Ka njerëz që ecin me këmbë
Ka që me këmbë të shtypën;
Ka njerëz që hanë bukë me dhëmbë
Ka që me dhëmbë të mbytën…
Ka njerëz që puthen në buzë
Ka që me buzë pështyjnë;
Ka njerëz që flasin me gjuhë
Ka që me gjuhë të ndyjnë. (D.Agolli)
Miqtë e mi,
Janë disa shprehje që më pëlqejnë kur përdoren në kontekstin e duhur:
- Zagarët le të lehin, karvani shkon përpara.
- Nëse do ndalosh të qëllosh me gurë gjithë zagarët që të lehin, do vonohesh për të mbëritur në destinacionin ku je nisur.
- Mos ki frikë nga zagarët që të lehin pas gardhit se maksimumi mund të të hanë vetëm atë që s’thuhet. 😉😀😀😀👋👋👋👋
Por meqë akoma kemi pak kohë të lirë sa të vijë shtatori, le të themi dy fjalë megjithatë:
Konet që punojnë me bateri kanë dy ditë që janë mërzitur nga rezultati i thellë në Qarkun e Gjirokastrës i një sondazhi publik bërë nga portali Boldnews, dhe kanë filluar të lehin të aktivizuar nga të zotët që gjithë jetën e tyre kanë përfituar si parazitë në kurrizin e të tjerëve, përfshirë dhe kurrizin tim.
O budallenj, vërtet e keni që mendoni se do më intimidoni, a do më thyeni?! Po unë jam luftëtar betejash mo ditëzinj, e kam nis këtë punë që më 4 dhjetor të 1990-ës dhe do ta vazhdoj sa të marr frymë sepse siç tha dhe Ai burri i botës aty në SHBA, “UNË KAM NJË ËNDËR!!”.( I HAVE A DREAM!!)
Ëndra ime është të ndihmoj zhvillimin e zonës time dhe integrimin në shoqëri të gjithë njerëzve që TABUTË e komunizmit i kanë ndarë, përjashtuar dhe anatemuar në breza.
Unë kam zgjedhur të jem luftëtar-opozitar për të thyer një TABU në zonën time, ju vazhdoni të bëni Selfie( autoportrete) para TOTEMEVE dhe prisni ndonjë dhuratë në sininë e argjend të partisë😀😀😀👋👋👋✌✌✌✌✌
Në vitet e para të demokracisë një burrë i mençur i studiuar jashtë në kohë të mbëretit Zog dhe i burgosur nga Enver Hoxha më tha një shprehje që më ndikoi fort në jetën time dhe përcaktoi aksin e lëvizjes së saj deri më sot:
“Nëse do të ecësh përpara bir, duhet të ikësh nga vendlindja jote. Nëse do të bësh karrierë, duhet të ikësh nga Gjirokastra. Dhe nëse do të jetosh mirë, duhet të ikësh nga Shqipëria.”
Unë zgjodha të bëj të kundërtën e kësaj ligjësie gati biblike; Ika dhe u riktheva me disa diploma nga Franca në Shqipëri; u ktheva nga Tirana, në vendlindje, në Gjirokastër. Dhe zgjodha të luftoj aty. Nuk zgjodha të strehoesha nën ndonjë sqetull të ngrohtë pushteti me rrogë të mirë, zgjodha opozitën, zgjodha demokratët, pa pagesë!
Prandaj, jo një herë, jo dy, jo tre, por edhe 100 herë po të duhet, unë do luftoj për ta thyer këtë “mallkim” sepse nuk di të thyhem vet. Sa të marr frymë kështu do të jetë, më pas është punë e Zotit!
Që ta dini, arma ime më e fortë, është integriteti im personal, dashuria e madhe për vendlindjen time dhe qytetarët e saj, idetë e mia të qarta se për çfarë ka nevojë ajo zonë që të ringrihet dhe potenciali i bashkëpunëtorëve të mi me program e vizion të qartë. (Prisni sa të bjerë gongu, mos u nxitoni o parazitë)
Idiotë!
Akoma se keni kuptuar?!
Unë jam banka ku çdo demokrat i thjeshtë ka depozituar aksionet e veta të kontributeve dhe sakrificave të tyre kolosale përgjatë 30 vjetësh. Dhe të dua unë të tërhiqem, nuk më lënë më ata.
Dhe dijeni mirë, këtë rradhë ta haroni se mund t’ua vidhni dhe t’ua shpërdoroni aksionet. I kanë në duar të sigurta ato.
Shprehja, “I mirë është, por është nga Lazarati”, nuk pi më ujë. “Ka kandiduar disa herë, por nuk ka fituar”, edhe për këtë sapo e morët një pjesë të përgjigjes. Pjesën tjetër do ta dëgjoni në kohën e duhur te APLO TV, TVGj dhe në mediat e tjera në kohën e duhur.
Ndaj deri atëhetë vazhdoni të lehni me zërin e një koneje të lodhur. Bashkë do pikëtakohemi dikur…
Post Scriptum: Miteranit dhe dhjetra politikanëve të tjerë në botë u është dashur të kandidonin për dekada të tëra deri sa kanë mbëritur te fitorja. Por të palexuarit nuk kanë si ti dinë këto.
Nëse e dinë, dhe prap e thonë, janë të ligj!