Përse ike pa një fjalë, Mika
Një dhimbje e madhe për ndarjen nga jeta në mënyrë të parakohshme, të papritur, në një moshë vitale, për të dashurin tonë Mikën.
Një lajm që më tronditi dhe shpirti klithi me dhimbje, Mika.
Nuk duhej të ishe larguar kështu, në këtë mënyrë të beftë, sepse kishim premtuar që do takoheshim. Do të kujtonim kohët e fëmijërisë sonë që është ndër më të bukurat, i dashur vëlla.
U rritëm në kohët më të vështira të jetës dhe prindërit e tu ishin njerëzit më të qeshur të kësaj bote dhe na ushqyen me dashuri.
U rritëm me njeri-tjetrin si vëllezër e motra dhe jeta na vendosi secilin në rrugën e tij të jetës, por asnjëherë pa humbur dashurinë dhe respektin mes nesh.
Mika, çfarë të kujtoj e çfarë mund të veçojë.
Të gjithë momentet në jetën tonë kanë qenë të bukura. Që fëmijë ne ishim fort të lidhur me njeri- tjetrin dhe vera na bashkonte nëpër fushat e Frashërit, nëpër lumenj e basene uji ku kridheshim pa teklif.
Çfarë të them Mika i dashur, vitet e jetës sate kur më takoje në Shkodër, ti ushtar e unë student. Po ti ishe një ushtar që bije era trëndafili, aq shumë kujdeseshe për veten.
Nuk do ta harroj takimin e fundit në qendër të Fierit kur unë shkoja te shtëpia jote në Frashër me Dadë Uraninë dhe ti më përqafove dhe më pëshpërite: “Kushedi kur shihemi!”
“Në darkë!”- t’u përgjigja, kurse në të vërtetë ishe nisur për të kaluar kufirin dhe shtegtuar drejt USA-s
Unë të jam mirënjohës që fëmijën tënd të parë e quajte me emrin e Dadë Uranisë.
Më janë mbledhur gjithë vitet tona në sy dhe më beso nuk di kë të ndaj e të kthej në mendjen time.
Nuk duhet Mika të kishe ikur kështu. Premtove që do ktheheshe dhe nuk e mbajte fjalën.
Ike! Ike kaq shpejt, por zemra do të kujtojë përherë me dashurinë më të madhe se ti je gjaku im, shok, mik, vëlla.
Gjithçka je dhe do të mbetesh për mua.
U prefsh në paqe vëlla!
