Besnik Mustafaj është shkrimtari që do të mbetet për një kohë të gjatë ambasador i kulturës sonë. Ai do të punonte fillimisht si mësues në rrethin e Tropojës për të mbërritur në Universitetin e Tiranës si pedagog. Nuk i mungon përvoja si gazetar në “Zëri i popullit në fillim të viteve ’80 dhe si përkthyes në Institutin e Studimeve Marksiste Leniniste në fund të po këtyre viteve. Në vitin 1991 ai do të bëhet pjesë e kryengritjes studentore kundër regjimit komunist. Po në këtë vit Mustafaj-it do t’i ofrohet posti i ministrit të kulturës, post të cilin ai do ta refuzojë. Një vit më pas, ai do të refuzonte edhe postin e ministrit të punëve të jashtme duke pranuar postin e Ambasadorit të Shqipërisë në Francë. Si ambasador ai arriti të firmosë traktatin e miqësisë midis Francës dhe Shqipërisë, që është edhe traktati i parë i miqësisë së Shqipërisë me një vend perëndimor. Pas përvojës së ambasadorit, Mustafaj rikthehet në atdhe për t’u bërë deputet. Shtatë vjet më parë ai ka qenë ministër i punëve të jashtme. Gjatë gjithë kësaj veprimtari të ngjeshur politike, Besniku nuk hoqi asnjëherë dorë nga shkrimtaria. Ai është autor i “Motive të gëzuara”, “Pragu i verës”, “Fytyrë burri”, “Bregu i lumit të kthjellët”, “Vera pa kthim”, “Shqipëria, midis krimeve dhe mirazheve”, “Një sagë e vogël”, “Daullja prej letre”, “Ditari i një ambasadori në Paris”, “Boshi” dhe i shumë shkrimeve të tjera. Besniku tregon për lexuesit e “Shekullit” se po punon për një roman tjetër të cilin pritet që të na e servirë në pranverë. Nuk duhet harruar pa përmendur se veprat e tij janë përkthyer në disa gjuhë të botës dhe se Besniku fitoi çmimin Mesdhetar për letërsi me librin e tij “Daullja prej letre” në vitin 1998.
