Të ndërmarrim nismë për të shëruar shoqërinë!
Qendra sociale për rehabilitimin e personave me sjellje shoqërisht të rrezikshme!
Pse duhet të vrasim njerëz për të treguar se vrasja e njerëzve është e gabuar?!
Përse të mos ndërmarrim nismën që në vend të rikthimit të dënimit me vdekje Shteti në bashkëpunim me ne qytetarët të ketë një politikë për parandalimin e këtyre krimeve dhe për përsonat të cilët shfaqin probleme të ketë qendra të posaçme trajtimi dhe rehabilitimi?!
Fatkeqësisht çdo ditë e më shumë po dëgjojmë raste të reja dhune të rëndë dhe vrasjesh, gjë e cila po dëshmon problemet e rënda të cilat e bëjnë shoqërinë tonë të Lëngojë. Po ashtu, vëmë re një numër shumë të lartë qytetarësh të cilët shprehin dëshirën për rikthimin me “Dënimit me vdekje”, kjo duke mos e marrë mundimin të analizojnë më parë shkaqet të cilat po shtojnë krimet dhe duke mos renditur ndonjë mënyrë për parandalimin e këtyre krimeve makabre.
Së pari të nderuar bashkëqytetarë, këto vepra kanë për bazë MOSPASJEN e EDUKIMIT që I ka rrënjët shumë të thella, sepse situatat me të cilat ne po përballemi sot nuk ndodhin për herë të parë dhe them me shumë keqardhje su nuk do të jenë as të fundit. Kjo, jo se jam duke parashikuar një situatë të caktuar por për faktin se ndryshimet nuk vijnë për një second dhe nuk vijnë as nëse ne qajmë tri ditë e më pas vazhdojmë përditshmërinë tonë aty ku e kishim lënë para tre ditësh. Ndryshimi vjen duke u reflektuar në veprimet tona.
Një tjetër burim I këtyre fenomeneve janë papunësina dhe varfëria. Duhet të kuptojmë se askush nuk ka filluar punë dhe nuk ka shpëtuar nga varfëria duke qëndruar me sytë nga qielli dhe duke belbëzuar se nuk ka punë e për pasojë asnjë burim parash. Kjo do të thotë se duhet të përpiqemi më shumë dhe nuk duhet të presim gjithmonë nga të tjerët të na shpëtojnë nga situatat e vështira, sepse askush nuk do ta bëjë. Duhet të edukohemi dhe të mësojmë të jemi të zotë të vetes dhe t’I bëjmë ballë vështirësivë të jetës, sepse askund nuk thuhet apo shkruhet se kemi ardhur në këtë jetë për të gëzuar përfitimet e PARAJSËS.
Po ashtu nuk mund të lë pa përmendur PROBLEMET MENDORE, të cilat duhet të heqim dorë së trajtuari si tabu dhe si diçka të cilën duhet t’ia fshehim përjetësisht të tjerëve. Nuk mundemi! Fillimisht duhet ti pranojmë sëmundjet mendore njësoj siç pranojmë dhe duam të trajtojmë sëmundjet e tjera. Sëmundjet nuk janë krijuar të trajtohen dhe të shërohen me fshehje. Fshehja nuk bën gjë tjetër përveçse e thellon dhe e gjakos plagën e shoqërisë, më keq akoma sëmundjet mendore e derdhin këtë gjak tej metaforës së plagës së shoqërisë, MERRN JETË!
Jam absolutisht kundër dënimit me vdekje, kjo për shkak se së pari cënon të drejtat dhe liritë e njeriut. Së dyti nuk besoj se vdekja do reflektohet me shuarjen e këtyre fenomeneve, sepse shoqëria jonë ende beson se për sa kohë e keqja eshtë duke i ndodhur dikujt tjetër, për ta gjithçka është në rregull, kur në fakt është komplet e kundërta. Askush nuk e di se me çfarë do e përballë jeta në sekondat, orët dhe ditët në vazhdim. Edhe çfarë?! Duhet të qëndrojmë duarkryq dhe të shfajësojmë veten se nuk mundemi të parashikojmë të ardhmen?! Cesare Beccaria thotë: “Dënimi me vdekje nuk mund të jetë i dobishëm për shkak të shembullit të barbaritetit që u jep njerëzve dhe është absurde që ligjet të cilat dënojnë vrasjet të urdhërojnë vrasjen.”
Drejtor
Vladimir Muçaj
Kryeredaktor
Besim Dybeli
Gazetar(e)
Valjeta Krosi
Enkelejda Troka