đHOMAZH
LUAN HAJDARAGA ishte babaxhan. Njeri i ditur, burrë i paqtë me humor dhe i tavolinës, Lakja lehtësonte edhe situatat më të ndera në tryezë, kur brenda familjes sonë politike kishte sherre nga ato të mëdhatë fare, të kohës kur ambiciet e protagonizmat individuale, kishin shpërthyer si breshër mbi kokën e Partisë Socialiste.
Ădo tĂ« mĂ«rkurĂ« kur mblidhej qeveria, Lakja dhe unĂ« ishim rregullisht disa minuta para orarit nĂ« vendet pĂ«rkatĂ«se, e nĂ« pritje tĂ« fillimit tĂ« mbledhjes, si zakonisht me vonesĂ« tĂ« konsiderueshme, kĂ«mbenim biseda nga mĂ« tĂ« ndryshmet. Ai ishte ministĂ«r i mbrojtjes nĂ« atĂ« kohĂ« dhe nĂ« atĂ« karrige e zuri edhe lufta e KosovĂ«s, tĂ« cilĂ«n e pĂ«rjetoi me njĂ« ndjenjĂ« pĂ«rgjegjĂ«sie aq tĂ« madhe sa shpesh pĂ«rhumbej fare, e i thosha me tĂ« qeshur, “LĂ«rja Natos mor burrĂ« t’i drejtojĂ« bombardimet, mos i bĂ«j tĂ« gjitha vetĂ«!”âŠ
Aq i mirĂ« ishte Lakja me tĂ« gjithĂ«, sa tĂ« gjithĂ« e thĂ«rrisnim emrin e tij nĂ« bisedat qĂ« nuk ecnin kollaj pĂ«r shkak tĂ« marrĂ«dhĂ«nieve tĂ« acaruara, qoftĂ« me Fatosin dikur e qoftĂ« me Ilirin mĂ« pas, e automatikisht vinte buzĂ«qeshja e nisnin historitĂ« e tĂ« ngrĂ«nave heroike dhe batutave epike tĂ« Luan HajdaragĂ«s. Nuk di ndonjĂ« rast qĂ« Lakja t’ia ketĂ« prishur dikujt a tĂ« jetĂ« prishur me dikĂ«, deri ditĂ«n qĂ« u nda nga jeta si sot dy vite mĂ« parĂ«. Edhe nĂ« largimin e tij nga rangjet e larta tĂ« partisĂ« ai ishte si pakkush i pahatĂ«rmbetur, mĂ« shkruante hera – herĂ«s opinionet e tij, me dashamirĂ«si tĂ« madhe e sens politik tĂ« qartĂ«. Nuk ia pĂ«rtonte asnjĂ«herĂ« as intervistave e debateve televizive kur e ftonin tĂ« merrte pjesĂ« dhe ashtu babaxhan, mbronte qĂ«ndrimet tona pa kĂ«rkuar kurrĂ« nĂ« kĂ«mbim kurrgjĂ«send. E takova nĂ« spital kur sĂ«mundja kishte nisur ta vinte poshtĂ« dhe ashtu i penguar nĂ« frymĂ«marrje, mĂ« tha mos ki merak, deri nĂ« fund me vete mĂ« ke! Nuk takoheshim shpesh, por kur mĂ« shkon mendja tek Luani edhe sot e gjithĂ« ditĂ«n qĂ« ai s’Ă«shtĂ« mĂ«, mĂ« vjen tĂ« buzĂ«qesh nga mendimi se edhe nĂ« atĂ« botĂ« ai me siguri ia kalon mirĂ« edhe me Ă«ngjĂ«jt, edhe me djajtĂ«.
