“Diku ku dielli nuk perëndon”një roman me karakter psikologjiko social, në qendër të së cilit është femra. Është aktual dhe ka në brendësinë e tij të vërteta të realitetit të ditëve të sotme, duke filluar nga marrëdhënia prind-fëmijë, sëmundjet e ndryshme apo edhe punët e jashtligjshme që persona të caktuar kryejnë për arsyet e tyre personale. Një libër që godet në mentalitet, në segmentin e shkurtër të largpamjes së individëve. Romani ka për qëllim të zgjojë syrin magjik të POZITIVITETIT tek çdo individ, sepse të gjithë ne e kemi një të tillë.
Ndër faqe lexuesit do përballen me historinë e Helen, personazhes kryesore, e cila arriti të kalonte sëmundje e kërcënime pafund, vetëm me ndihmën dhe mbështetjen e familjarëve të vet. Sepse ajo e dëshironte fitoren, dhe kjo është ajo që njeriu duhet të bëjë “të dëshirojë”, dhe jo vetëm për pak minuta. Ky roman na mëson të kuptojmë çfarë duam e çfarë na bën të lumtur dhe të mos heqim kurrë dorë prej saj. Po ju sjellim dy pjesë nga romani i Enxhit, roman i cili duhet të jetë në sirtarët e librave tanë!
“Dashuria ime,
Jeta babit, të kërkoj shumë falje dhe ndjehem
pafundësisht keq, kur mendoj dhe dëgjoj për
mendimet , që në fakt me të drejtë të fluturojnë në
kokën tënde të bukur. Shpirti i babit, unë dhe mami
, ndoshta jemi të vetmit persona të cilët jetojmë dhe
jetojmë vetëm për ty. Na e punuan pas krahëve bija
ime. Në këto momente jam i burgosur, si fizikisht
po ashtu edhe mendërisht. Zemrën dhe trurin ma
mban ti të lirë.
Engjëlli babit! Drita ime! Ti je engjëlli im! Je e
vetmja në tokë, e kjo është arsyeja përse je shpesh
shënjestra e ligësisë në këtë botë, e cila është plot
me ujë të ndenjur. Je drita ime e cila preket e
para nga poshtërsitë e këtij planeti ogurzi. Je më
e pastër, nga ç’duhej të ishe shpiti im . Por mos ki
frikë vajza e ëndrrave të mia . Babi do mundohet
të dal sa më shpejt nga këtu . Po bëj gjithçka bija
ime. E gjithçka prej teje. Pranoj të vuaj me gjëra
që i meritoj apo nuk i meritoj ,vetëm që të mund të
të ofroj ty një jete sado pak normale. Sepse është”
“Shumë e vështirë për një të panjohur si ti ,të jetë
e të përjetojë gjëra si gjithë të tjerët. Jam këtu
me dëshirën time, bukuroshja ime. Jam këtu, për
të vuajtur unë, çfarëdo problemi që dëshiron të të
vërdalloset ty. E di çfarë? Edhe në burg kam ardhur
me këmbët e mia e në duar mbaja një dosje, e cila
më siguron një dënim të përjetshëm.
Nuk e di se sa shpejt do jetë koha,që do mund të
shihemi së bashku, por të premtoj se do jem pranë
teje sa më shpejt, e ky “shpejt” mund të kërkojë
edhe pak vite. Nuk e di engjëlli im…këtë letër do të
ta sjellë një njeriu im i besuar, Xhejms Lok. Tashmë
do e lë në dispozicionin tënd. Do të jetë me ty kudo
që të shkosh, për të të mbrojtur e hapur dyert e
kyçura, derisa unë të jem pranë teje .
Të përqafoj e të marrë erë aq sa të më shkojë në
stomak.
Babi.”

