Nga Ylli Pango: Dy poetë!…

Dy POETE
Njoh dy poete. Mendoj se i kam miq te dy. Njerin se paku po. Po edhe tjetrin pse jo…E kam per nder t’i kem.
Njerezit me shpirt, e dine qe keta jane vertet poetë. Poetë POETË. Ndofta me te miret qe na kane mbetur. Kane krijuar vargje, poezi te mrekullueshme.
Mua me duket se jane poete ndofta edhe sepse:
Njeri prej tyre, qesh si femije. I dalin lot nga syte kur qesh. Shkulet gazit me aq sinqeritet. Qesh sikur ngasheren. Dhe qesh vetem kur i vjen per te qeshur. Ndryshe nuk di te qeshe. Kaq.
Tjetri reciton me nje lloj naiviteti vargje, te tijat dhe te te tjereve, edhe pas 7 e kusur dekadash jete mbi toke. Sikur te jete si atehere i vogel ne shkolle duke recituar para shokeve e mesueses. Kaq.
Mua me vinte inat kur nje here, nje poet i moçem,si punë babai i poeteve, mi quajti keta te dy “poetet tane te rinj”. Kur keta i kishin kaluar te 50-at. Po sot nuk ja marr per keq. Ndofta e tha se ishte vete shume i vjeter. Ndofta per shkak te qeshjes se njerit a recitimit te tjetrit.
…Kur u ndodhem ne vendin e Adam Mickieviçit, mu perpara monumentit, ay i dyti, doli perpara, sikur donte ta mbulonte me trup dhe filloi t’i recitoje vargjet. Kaq.
Kemi bere nje udhetim qe nuk e harroj.Me ta dhe me ca djem( burra) te tjere te mençur. Ne Varshave. Vite me pare.
( Me kaq mjafton del e tepron, per t’i gjetur kush jane. Le qe kush i njeh u a thote emrat edhe pa lexuar ate episodin e Varshaves. Miq te facebook-ut. Do te kisha shume kenaqesi te mi shkruanit emrat e tyre ketu)( Konkursi mbyllet sot ne mesnate:)