PIKTORI QË MANIPULON SHQIPËRINË PËRMES ARTIT PAMOR
Edi Rama, një piktor i kthyer në kryeministër, e ka transformuar politikën shqiptare në një kanavacë të madhe, ku arma e tij më e fortë është arti pamor – një art që përdor për të mashtruar dhe kontrolluar një popull të tërë. Përmes një mjeshtërie të hollë, ai përdor penelin e tij politik për të krijuar një realitet të rremë, ku fitoret e tij elektorale shfaqen si triumfe të vërteta popullore. Por, në thelb, këto fitore janë vetëm pjesë e një shfaqjeje të mirëorganizuar, që ka si qëllim të tregojë forcën e tij, jo për të ndërtuar mbështetje të vërtetë, por për të ruajtur pushtetin.
Çdo vit, ai i provokon zgjedhjet të pjesshme lokale me një qëllim të qartë: të demonstrojë një forcë të madhe që, në të vërtetë, buron nga frika dhe manipulimi, jo nga vullneti i lirë i popullit.
Çdo herë, ai ndërton një skenë të re, një tablo të re politike, ku ngjyrat dhe format janë të dizajnuara për të fshehur të vërtetën: se forca e tij nuk është mbështetje e gjerë popullore, por një pushtet i mbështetur në kontrollin e institucioneve, në frikën e qytetarëve dhe në iluzionin e pakundërshtueshmërisë.
Rama e di se mbështetja e tij tek populli është e brishtë, e ndërtuar më shumë mbi manipulim se sa mbi besim të sinqertë. Prandaj, ai zgjedh të përdorë artin pamor për të krijuar një iluzion të fuqisë. Në çdo zgjedhje, ai pikturon një imazh të vetvetes si lider i fortë dhe i pakundërshtueshëm, duke e zhvendosur fokusin nga mungesa e mbështetjes reale në një iluzion të fitoreve të mëdha.
Por kjo është një vepër arti e ndërtuar mbi gënjeshtra. Populli nuk është më vetëm një spektator i pafajshëm; ai po bëhet gjithnjë e më i vetëdijshëm për lojën që po luhet para syve të tij. Forca e vërtetë nuk qëndron në pamjen e jashtme, por në ndjenjat dhe bindjet e popullit. Dhe kur njerëzit të kuptojnë se janë manipuluar, se ky “art” është në të vërtetë një mashtrim i madh, iluzioni do të shpërbëhet.
Edi Rama, piktori që manipulon Shqipërinë përmes artit të tij të rremë, do të përballet me momentin kur qytetarët e tij nuk do të pranojnë më të jenë subjekte të veprës së tij. Në atë moment, do të zbulohet se fuqia e tij nuk ishte kurrë e vërtetë, se pushteti i tij ishte thjesht një hijeshi e përkohshme që do të zbehet, duke lënë pas një kanavacë të zbrazët, një vend që meriton më shumë se një pikturë të rreme të forcës.
Mosbindja civile është një mjet shumë i fuqishëm dhe historikisht i provuar për të kundërshtuar dhe sfiduar regjimet autoritare dhe praktikat e padrejta. Në rastin e një kryeministri që përdor manipulimin dhe artin pamor për të ruajtur pushtetin, mosbindja civile mund të jetë veçanërisht efektive për të ndryshuar dinamikën politike dhe për të sfiduar kontrollin e tij.
