17 shkurt
Kohët e akullta e të acarta atë ditë u kthyen në ditë shprese e gëzimi e realizimi të amaneteve!
Të vrarë, masakruar, ndaluar e maltretuar, por asnjëher të përulur e dorëzuar, djemt dhe bijat e Kosovës, kësaj pjese të Shqipërisë tonë, të dal nga lufta Çlirimtare, po e shijonin ditën më madhe të jetës!
Ditë që breza të tërë kishin sakrifikuar per ta pritur ne.
Atë ditë dukej si nga thellësia po vinte zêri i Isa Boletinit, thirrjet e Azemit e Shotës, zeri i thirrjeve për liri të gjeneratave të tëra, sikur kumbonte krisma e pushkëve të Adem Jasharit, Luan e Shkëlzen Haradinajt, Fehmiut e Xhevës e mijëra dëshmorëve tjerë të lirisë!
Udhëheqësit e luftës për liri, të bërë bashk me besa- besë, atë ditë ngrenë lart flamurin e ri të lirisë.
Flamurin e Kosovës tonë!
Mu bëfsh zonjë e rëndë e tu bëfsha kurban o Kosova e Shqipërise!
Urime dita e pavarësisë o toke e bekuar e shqipeve të lirisë!
