“Kur ankoheni për të KEQEN, ju e dyfishoni atë. Kur qesh me të, e neutralizon” Konfuci, filozof kinez.
Si do të dallohej E MIRA nëse nuk do të kishte të KEQEN? Çfarë vlere do të kishte E VËRTETA, nëse nuk do të kishte GËNJESHTRA? Si do ta përkufizonim BUKURINË nëse nuk do të kishte SHËMTI?
Këto pyetje, si dhe mijëra të tjera, duhet të pushtojnë mendimet e atyre që vijnë ballë për ballë, qoftë edhe një herë në jetë, me njerëz toksikë, problematikë dhe të lirë në moralin e vet të ndyrë, kuptimi i vetëm i të cilëve gjatë gjithë jetës – çdo ditë të jetës, është si të shesin antivlerat si vlera.
Jetojmë fatkeqësisht në një botë që nuk ka më heronj!
Si do të mbajnë të pastër këta njerëz ndërgjegjen kur në fund të cdo dite mendojnë si do të shfrytëzojnë, fyejnë dhe dëmtojnë bashkënjerëzit e tyre. Me marrëzinë e tyre të natyrshme si forcë, ata me sa duket nuk gjejnë asnjë mënyrë tjetër për ta bërë personin e tyre inekzistent të ekzistojë përveçse duke dëmtuar dhe imagjinuar “armiqtë” në çdo hap të tyre. Karakterizohen nga roli kryesor që kanë parë në filmat përsëritës të interpretuar mirë apo keq, ca rëndësie ka?!
Duke qenë të gjithë ballë për ballë, qoftë edhe një herë në jetë, me të KEQEN, të shëmtuarën dhe ofenduesen, në çfarëdo mbështjelljeje të rreme që na është paraqitur, ne përpiqemi të mos harrojmë kurrë ndjenjën negative që na ka lënë thellë brenda. Energjia e saj e KEQE tashmë na përndjek qysh në ndërveprimet e para me të tjerët në mënyrë që ta njohim menjëherë në një ndërveprim të mundshëm në të ardhmen.
Të luftosh KEQEN, për të KEQEN që të ka bërë, është si të përplasësh kokën pas murit dhe të mos presësh që në një moment të thyhet.
Kushdo që “vret” në thelb “vret veten”, ndaj le të besojmë dhe investojmë në veprat tona të mira, kthimi i padyshimtë i të cilave do të na shpërblejë… herët a vonë!
