Një diskutim i shkurtër mbi të moshuarit….
Nja 30 a 32 vjet perpara, një reporter i ri, që ndiqte lajmet e kronikës së zezë (Mentor e quanin), bëri një lajm për një aksident rrugor.
Makina kishte goditur një 54-vjeçar.
-I moshuari po kalonte rrugën nga njëra anë në tjetrën, shkruante ai, kur u godit nga makina.
Pas pak ditësh një punonjës i redaksisë, një burrë në moshë, që merrej me shpërndarjen e gazetes i tha.
-O Mentor, po 54 vjeç nuk quhesh i moshuar mor burrë. Ja unë jam 54.
“I shkreti, thash me mendjen time, pse çe di veten ti, djalë të ri?”
Vite më vonë, një djalë, në moshën e atij reporterit, ishte në tavolinë me mua. Po pinim kafe kur i bie telefoni:
-Hë re ça bën, ja ktu ke lagja jam. Po pi një kafe me plakun. Shifemi çik më vonë.
Hapa sytë përqark për të parë kush ishte plaku. Qesha pak.
-Mos u mërzit, tha djali, e kemi në mes shokësh këtë mënyrë të thëni.
-E di e di, edhe ne keshtu e kemi pas dikur për “pleqtë” tanë.
Gjithesesi, në e takofsha atë reporterin sot, ia tregoj une se sa i moshuar është një 54-vjeçar.
Por një shok, që ndajmë të njejtat shifra, më këshilloi që në mëngjes, që t’i ndërroj vendin numrave dhe ja u zgjidh dhe ky problem.
-Po jo more, unë kam 10 vjet që mezi u bëra 54, ti thua të behem 45.
Jo jo!
Plus që, kur kam qenë 45, kam pasur një makinë që i prishej pompa e naftës, dhe më shumë e mbante mekaniku se unë. Shyqyr që mora një makinë tjetër.
Jo jo, jam mirë kështu. Pak i moshuar, por s’ka gjë. Të paktën kam makinë më të mirë.
