Nga Gezim BASHA
Moikomi iku por mungesa e tij nuk do të ndjehet shumë në vendin ku e shkoi jetën. Ai deshi të ishte intelektual publik në një vend ku intelektualët publikë përçmohen si delirantë demode.
Si poet, frymëzimi i tij ishte erë që zbulonte erudicionin, prirjen për të parë kudo kode dhe alfabete.
“Skeleti im, më i çuditshmi alfabet,’” shkruan në një nga poezite e fundit.
Si studiues, Moikomi nuk prirej ta zbulonte te vërtetën shkencore me rigorozitet metodologjik duke konfrontuar teorite e tij me faktet, nuk merakosej fort për binarët e epistemologjisë, e vërteta për të ishte vizion i brendshem.
Edhe pse ndër (ri)themeluesit e PS-së, partia e vet do ta linte 7 vjet pa punë. “Rilindja” do të importonte anonimë nga Kosova për drejtimin e Ministrisë së Kulturës, ndërkohë që Moikomi i papune—i pensionuar nga PD-ja në moshën 56 vjeç—jetonte me premtime që i bëheshin rregullisht dhe po aq rregullisht nuk përmbusheshin.
