Vjeshta erdhi pra të lutem më mbulo zemrën time.
Me hijen tënde ose te pemës më mbulo,që të mos fishkem.
Ndonjëherë kam frikë që nuk do të shoh më.
Ndërsa krahët e mprehta do zgjaten deri ne qiell.
Ti do të fshihesh brenda një syri të huaj.
E cila do të mbyllet me një lamtumirë të hidhur.
Pastaj afrohem pranë shkëmbinjve dhe mbyll gojën.
Merrni fjalët dhe flakni ato në det.
I fishkëllej hënës duke e ngritur dhe rrotulluar.
Në një dashuri të madhe.
