Nga Elmira Rama: Kur krenaria është e sëmurë!

Për të kuptuar ekzistencën njerëzore kam studiuar historinë e njeriut në arsimin parauniversitar, strukturën e njeriut gjatë diplomimit si mësuese biologjie, aspektet mjekësore e biologjike të të ushqyerit ,duke u diplomuar në biologjinë e nutricionit, neuroshkencën dhe neuroedukimin përmes trajnimeve të ndryshme.
Ajo, për të cilën shpesh pyes veten është se çfarë mendimesh i vijnë njeriut në momentet kur ndodhet vetëm me veten për t’u përballur me misterin më të madh të qënies njerëzore. A ndjehet i sigurt për forcën, pozitën, pasurinë, zgjuarësinë, dinakërinë? Apo mos krenaria për gjithçka shpërbëhet në asgjë dhe vetëm atëherë mund ta kuptojmë se kemi nevojë për njeri-tjetrin.
Përditë e më shumë duket qartë se po jetojmë në epokën e egoizmit dhe krenarisë së tepruar. Në një moment të caktuar të historisë , komunizmi pohoi se jemi të gjithë njëlloj dhe kjo ndoshta frenonte shpërthimin e njeriut për t’u dukur mbi të tjerët. Sot jemi të rrethuar nga një krenari e sëmurë që shihet kudo: në arrogancën e të pasurve, në mendjemadhësinë e intelektualëve, në kryeneçësinë e injorancës etj. Po kështu, edhe në shkolla, ka fëmijë e të rinj, tek të cilët mungon dëshira për të mësuar, ndërsa shfaqet bullizmi. Sidoqoftë, sado e rrezikshme të jetë padija, është edhe më e rrezikshme dija e krenarisë fodulle.
Në mendjen e personave ku mbizotëron kjo lloj krenarie , për mendimin tim, krijohet një mjegull që nuk i lejon të shikojnë të tjerët dhe kufijtë. Ata asnjëherë nuk perceptojnë të mirën, por përkundrazi, e shkëmbejnë me të keqen. Në këtë gjëndje përçmojnë, dhunojnë, shkatërrojnë e djegin dhe u duket se po veprojnë në të mirë të vetes.
Shkenca psikologjike shpjegon se njerëzimi nuk është i keq në vetvete, por bëhet i keq nëse nuk arrin fazën e rritjes dhe ruan modelet e fëmijërisë, të cilat fiziologjikisht duhet të humbasin në proceset normale të maturimit.
Bazuar edhe tek ky përfundim, unë them se ne jemi fizikisht të zhvilluar, por me mendje fëmije. Ky model, kjo frymë negative për brezat e sotëm, do t’i bëj ata nesër fodullë dhe të gjithëfuqishëm, sa do t’a përbuzin njeri-tjetrin përtej kufijve të etikës. Prandaj, pjekuria e njeriut kërkon vëmendje të hershme për të qenë një frut i shendetshëm i shoqërisë njerëzore.