Të Uroj të Mjaft!”
Kohët e fundit, dëgjova një nënë dhe një vajzë në momentet e tyre të fundit së bashku në aeroport, teksa ishte lajmëruar largimi i vajzës. Duke qëndruar pranë portës së sigurisë, ato u përqafuan dhe nëna tha:
“Të dua dhe të uroj mjaftueshëm”. Vajza u përgjigj: “Mami, jeta jonë së bashku ka qenë më se e mjaftueshme. Dashuria jote është gjithçka që kam pasur ndonjëherë. Të uroj edhe ty mjaft, mami.”
Ato u puthën dhe vajza u largua.
Nëna erdhi dhe u ul pranë dritares ku isha e ulur dhe unë.Duke qëndruar aty, pashë që ajo donte dhe kishte nevojë të qante.
U përpoqa të mos ndërhyja në privatësinë e saj, por ajo më mirëpriti duke më pyetur: “A i ke thënë ndonjëherë lamtumirë dikujt duke e ditur se do të jetë përgjithmonë?” “Po i kam thënë”, iu përgjigja. “Më falni që të pyeta, por pse mendon se kjo është një Mirupafshim përgjithmonë?”
“Unë jam e vjetër dhe ajo jeton shumë larg. Kam sfida përpara dhe realiteti është se udhëtimi i radhës do të jetë për funeralin tim,” tha ajo.
Kur po thoshit Mirupafshim, ju dëgjova duke thënë: “Të uroj mjaft”. Mund të pyes çfarë do të thotë kjo?
Ajo filloi të buzëqeshë. “Kjo është një dëshirë që është transmetuar nga gjeneratat e tjera.
Prindërit e mi ua thonin të gjithëve.” Ajo ndaloi një moment dhe ngriti kokën sikur po përpiqej ta kujtonte me detaje dhe buzëqeshi edhe më shumë.
“Kur ne thamë “Të uroj mjaft”, ne donim që personi tjetër të kishte një jetë të mbushur me mjaft gjëra të mira për ta mbajtur atë”. Pastaj duke u kthyer nga unë, ajo vijoji duke e recituar atë nga kujtesa,
“Të uroj mjaft diell për të mbajtur qëndrimin tënd të ndritshëm.
Ju uroj shi të mjaftueshëm për të vlerësuar më shumë diellin.
Ju uroj mjaft lumturi për të mbajtur gjallë shpirtin tuaj.
Ju uroj dhimbje të mjaftueshme që gëzimet më të vogla në jetë të duken shumë më të mëdha.
Ju uroj fitim të mjaftueshëm për të kënaqur dëshirat tuaja.
Ju uroj humbje të mjaftueshme për të vlerësuar gjithçka që zotëroni.
Ju uroj mjaft përshëndetje për t’ju kaluar lamtumirën e fundit.”
Më pas ajo filloi të qante dhe u largua.
Ato kanë thënë që duhet vetëm një minutë për të gjetur një person të veçantë. Një orë për t’i vlerësuar ato. Një ditë për t’i dashur ato. Dhe një jetë të tërë për t’i harruar ato.
Autor Bob Perks!
